ΕΛΑΦΡΟΚΑΝΘΑΡΟΣ
Στο έργο της Ζωής Θεοδώρου “Ελαφροκάνθαρος”, κυριαρχεί η έννοια της μεταφοράς τόσο στην ουσιαστική της έννοια όσο και σε ένα επίπεδο μιας εννοιολογικής μεταφοράς. Με βασικό υλικό τον πηλό, εντάσσει μέσα στο πλαίσιο των εξορυκτικών στοών των μεταλλείων ένα νέο τύπο εργάτη – μεταφορέα, αυτόν του Lucanus Cervus ή αλλιώς Ελαφροκάνθαρου. Με γυάλωμα πορσελάνης και πετρώματα από τις περιοχές των Αβεσσαλού στροφής, παραλίας, Γύφτικα και Μεγάλου Λιβαδίου – Βαγόνια, το σπάνιο αυτό έντομο παραπέμπει σε ένα έμβιο “δοχείο μεταφοράς” ορυκτών και μετάλλων. Το σκούρο καφέ κόκκινο του χρώμα και ο σκληρός φλοιός του συγκεκριμένου εντόμου – εργάτη, συνδυαστικά με τις μεταλλικές του δαγκάνες, αποτελεί μια άμεση αναφορά τόσο στο σκληρό και άκαμπτο εξωτερικό κέλυφος της λιθόσφαιρας, όσο και στην ίδια φιγούρα του ανθρώπου – εργάτη – μεταφορέα. Η μεταφορά των ορυκτών γινόταν από την ανατολή του ηλίου ως την δύση του, καθώς οι άνθρωποι – εργάτες – μεταφορείς κατέβαιναν στα βάθη της γης για να συλλέξουν και να μεταφέρουν τα μεταλλεύματα μέσα στην υγρασία και το σκοτάδι όπως και το έντομο – μεταφορέας κινείται για να κινήσει το δικό του φορτίο καθημερινά. Το εννοιολογικό δίπολο έντομο – άνθρωπος κυριαρχεί για να τονίσει τόσο τις σκληρές και μη βιώσιμες συνθήκες όσο και την ίδια την ατμόσφαιρα ενός σκληρού και σκοτεινού περιβάλλοντος χώρου. Επιλογή που σκιαγραφεί την πραγματικότητα αλλά παράλληλα τονίζει και την ομορφιά του αποτελέσματος μέσα από τα ορυκτά που συνοδεύουν το έργο.
Text revised by Angeliki Kerpitsopoulou.
- Γλυπτό
- Υάλωμα πορσελάνης και πετρώματα από Στροφή Αβεσσαλός Παραλία Αβεσσαλός, Γύφτικα Βαγόνια Μεγάλου Λιβαδίου
