Η κασετίνα που μας παραδόθηκε από τους διοργανωτές της έκθεσης ήταν από μόνη της ένα έργο τέχνης. Ανοίγοντάς την, τα μάτια φωτίζονται από τα γήινα χρώματα των σιδηρομεταλλευμάτων που αφθονούν στο νησί. Τα μεταλλεύματα τα οποία, συλλέχθηκαν από επτά διαφορετικά σημεία της Σερίφου, ήταν όλα στις γνωστές αποχρώσεις του σιδήρου,  δηλαδή κόκκινα, κίτρινα, μαύρα και καφέ. Χρώματα που θα δοκιμαζόταν στην φωτιά  σε πρόσμιξη  με τον πηλό, με το υάλωμα αλλά και σε απλή επάλειψη του.

Η αρχική ιδέα η οποία και επικράτησε ως τελική επιλογή, ήταν να δημιουργήσω μπολ στα οποία μετά την εφυάλωση και πριν αυτό στεγνώσει, δηλαδή όσο είναι νωπό το γυαλί, να το πασπαλίσω ώστε να ενσωματωθούν τα σιδηρομεταλλεύματα που επέλεξα στο υλικό βάσης σε όλο το μήκος και πλάτος του μπολ. Το τελικό αποτέλεσμα με χαροποίησε δημιουργώντας μου την επιθυμία να πειραματιστώ περαιτέρω με  υλικά της περιοχής μου.

Πρόκειται για τρία μπολ ανοιχτά, κατασκευασμένα με λωρίδες πηλού με κενά ανάμεσά τους, ψημένα σε υψηλή θερμοκρασία, 1270°C. Είναι υπερυψωμένα. Στηρίζονται σε βάσεις απλές, φτιαγμένες στον τροχό, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση κίνησης. Οι διαστάσεις τους είναι 20×20, 22×22 και 15×17 εκατοστά.  

Το υάλωμα που χρησιμοποίησα είναι λευκό – μπεζ και πάνω από αυτό έριξα σχεδόν το σύνολο των υλικών που μας αποστείλατε: Αγία Τριάδα – Μαλλιάδικο – Βαγόνια – Γύφτικα.

Η γη της Σερίφου μας άνοιξε δρόμους …..